ΚΟΙΤΑ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥΣ, ΝΟΙΩΣΕ

[1st verse]
Καθημερινά χτυπήματα-τσακισμένα βήματα,
πάτα σταθερά φανερά αόρατα
σημάδια, χνάρια, στης εξέγερσης τα βράδια,
σε συντροφικές πορείες, σε πλατείες/πάρκα...
Ναι είμαι εκεί, σε επιβίωσης διαλείμματα,
σκιά, πλήθος, ένταση στα βήματα,
φρίκης ομοίωμα, ανοιχτές πληγές...
έμβρυα εκτρέφουνε δίνοντας διαταγές
οι μπάτσοι-δικαστές, οι πολιτικοί-ληστές,
σημαίες ανεμίζουνε χωρίζοντας σε χώρες
τη Γη-πατρίδα, μάνα μου που αγάπησα,
κάτω από τα αστέρια που σε γαλαξίες χάθηκα…
κοιτώντας βράδια έναστρους ουρανούς…
μιλώντας με τη θάλασσα τους πιο άγονους πόνους...
Βάζω φωτιά σε ρόλους-απληστίας θρόνους,
συνομιλώ με τη Ζωή με κώδικες των ζώων...
Είναι αίμα, ένστικτο πρωτόγονο αρχέγονο,
Ελευθερίας γεύση, μη καθοδηγούμενο
το βλέμμα της οργής, η αρνητική η στάση
σε κάθε καταπίεση/νόμους/αφέντη.
Ο λόγος-μαχαίρι, δρόμος αντιβίας,
δράσε κατά της αστυνομίας,
κοινωνίας αφαίμαξη, ψυχισμού εξέταση,
το μίσος ανθίζει σε στρατιωτική παράταξη...

[hook]
Το γερασμένο κοίτα της Αλήθειας πρόσωπο,
πίσω από τσιμέντα πόλεων τον Άνθρωπο...
Ατένισε, δες... σε μικροσκόπιο το Χτες
ακόμη ματώνουν οι παλιές πληγές...
ρωγμές, πηγές, ρυάκια που κυλάνε,
όταν πέφτουνε τα φύλλα δε χαμογελάνε...
εκεί που πάνε όλοι μας θα πάμε,
τα χρόνια αδερφέ μου γρήγορα περνάνε...

[2nd verse]
Αναρωτιέμαι τι θες... όπως και τι θέλω...
στο κενό μιας στιγμής απλά παραμένω
με μάτια άδεια, κενά από αισθήματα,
λογική που αντικρούεται με τα συναισθήματα...
αποστήματα, μεγάλα χρονικά διαστήματα
είμαστε χαμένοι σε παράλληλα σύμπαντα…
μη τεμνόμενα, άγνωστα, άνομοια,
και τόσο μεταξύ τους γνώριμα, όμοια...
αντηχούν στην Ουτοπία από το Λυκαυγές
Έσω φωνές, πόνος, ποινές
ενός Ελεύθερου Χτες, λέξεις μακρινές
σε γαλαξίες ταξιδεύουν, το Τώρα, το Χτες...
Δες, πληγές... χρόνου καθρέφτες
με κιμωλίες σβήνω σε τοίχους ημέρες/
σημαίες/σύνορα να μη μας σπάει τίποτα
ο εγωισμός ή η ανθρώπινη μικρότητα…
τα αφεντικά δεν έχουν εθνική ταυτότητα,
αποσαφηνίζω για κάποιους «δυσδιάκριτα»
σημεία, έννοιες: «γηγενή-αλλοδαπά»,
αφεντικά καλά είναι μόνο τα νεκρά...
Το ’97 από το ’09
όσο ο θόρυβος απέχει από τη σιγαλιά…
μελέτα τα πιόνια-καίγονται στη φωτιά,
δρόμοι-σκακιέρες, κίνηση ρουά...

[hook]
Το λυπημένο κοίτα της Ουτοπίας πρόσωπο,
πίσω από τσιμέντα πόλεων τον Άνθρωπο...
Ατένισε, δες... σε μικροσκόπιο το Αύριο
διανύουμε πορεία απ’ το μηδέν στο Άπειρο...
«Άγιο»/βλάσφημο, άθλιες προθέσεις,
διαλέγεις να αγαπάς... ετοιμάσου να πονέσεις...
Σχέση σεβασμού, Α σε κύκλο,
η στάση του Πουθενά δεν ανήκω...

LOOK THEIR FACES, FEEL

[1st verse]
Daily hits-crushed steps,
step steadily visible invisible
marks, traces, in the nights of the riot,
in companionate demonstrations, in squares/parks...
Yes I’m there, in breaks of survival,
shadow, crowd, intensity in the steps,
aversion’s simulacrum, open wounds...
they feed fetuses by giving orders
the cops-judges, the politicians-thieves,
flags are waving dividing into countries
the Earth-homeland, my mother whom I loved,
underneath the stars that made me lost in galaxies…
staring the starry skies in the nights…
talking with the sea the most infertile pains…
I set fire to roles-thrones of greed,
I talk with life with the codes of the animals…
It’s blood, primitive instinct primordial,
taste of Freedom, non-led
the look of wrath, the negative attitude
towards any oppresion/laws/master.
The speech-knife, a road of antiviolence,
act against the police,
society’s bleeding, psyche’s inspection,
hatred blooms in military deployment…

[hook]
Look at the aged face of Truth,
the Man behind the cements of the cities…
Contemplate, see... through microscope the Yesterday
the old wounds still bleed…
cracks, springs, streams that flow,
the leaves don’t smile when they’re falling…
we will all go where they go,
the years are passing fast my brotha...

[2nd verse]
I wonder what do you want... and what do I want...
in the emptiness of a moment I just remain
with eyes blank, empty of feelings,
logic that contradicts the feelings…
abscesses, long time periods
we are lost in parallel universes…
non-intersecting, unknown, unalike,
and so familiar to one another, alike…
they sound in Utopia from the Predawn
Inner voices, pain, penalties
of a Free Yesterday, words afar
travel in galaxies, the Now, the Yesterday...
See, wounds... mirrors of time
I erase with chalks days in walls,
flags/borders so that nothing breaks us
the egoism or the human exiguity…
the bosses don’t have national identity,
I clarify the “elusive” for some people
points, significances: “inhabitants-foreigners”,
good bosses are the dead ones...
’97 is far from ’09
as much as the sound is from silence…
study the pawns-they’re being burnt at the stake,
streets-chessboards, checkmate move...

[hook]
Look at the sad face of Utopia,
the Man behind the cements of the cities…
Contemplate, see... through microscope the Today
we traverse course from zero to Infinity…
“Holy”/blasphemous, pathetic intentions,
you choose to love... get ready to feel pain...
Liaison of respect, A in a circle,
the attitude of I don’t belong in Nowhere…