ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΕΣ

[1st verse]
Σκοτεινές διαδρομές, αντιφάσεις θνητές,
ίσκιων μουντές υπεκφυγές,
θρυμματισμένα φύλλα των δασών της άγνοιας,
θάλαμοι παραισθήσεων, νοτισμένοι τοίχοι
ενοχών, μουσών, ερινυών,
κύκνειων ασμάτων παραδοχών,
άνθρωποι γεννιούνται, σαπίζουνε, πεθαίνουνε,
σε σάπιες κοινωνίες που έμβρυα εκτρέφουνε
στη σκέψη εμφυτεύοντας άρρωστη λογική,
γενιές του Artane, του Lexotanil.
Στις πόλεις των νεκρών με μας χορεύει ο Διάβολος,
κατάμαυρος καμβάς, καμμένο περιθώριο,
σκέψης όριο, συνειρμός, εμπόδιο,
οξυδερκής απάντηση, ουδέτερος χωρόχρονος,
λιώσιμο, κάψιμο, Shisha ίσον θάνατος…
στους δρόμους βασιλεύει ο χημικός όλεθρος,
κράτους απειλή, ολική καταστολή,
η κάθε εξουσία είναι θεριστής,
μετάλλαξη, μορφή, μεταμόρφωση, τροπή,
πικρόχολο φαρμάκι στάζει από του όφι
το πύρινο του στόμα που ξεχύνει κόλαση,
μακάβρια οράματα, νεκρική ενόραση,
όρια σπασμένα ορίζουν την κατάθλιψη,
η διαταραχή πλέον είναι μόνιμη...

[2nd verse]
Πόνος… η κάθε μας στιγμή...
το νόημα/η ουσία έχουνε χαθεί…
έχει χαραμιστεί εντελώς η ύπαρξη,
χάρτινοι οι κόσμοι κάθε ψευδαίσθησης,
τοιχώματα, κατάρρευση, αναπνοής άρνηση,
τόποι σκοτεινοί, οράματα παραίσθησης,
τάφοι υγροί, θαμμένοι ζωντανοί...
εκμετάλλευση, φόβος, στυγνοί εκβιασμοί...
Ανθρώπου διαστροφή, αλάτι στην πληγή,
λάδι στη φωτιά, δάχτυλο στη σκανδάλη...
Ο αγώνας θέλει πάλη, στη βία αντιβία,
πολέμα όσο ζεις την αστυνομία…
Φαντάζει μακρινή του νου η ηρεμία...
τα μάτια μου σαν κλείσω να δω Ελευθερία...
Ουτοπία; της ψυχής ανάπαυση,
όχι άλλο τσίτες, όχι άλλο ένταση...
παράταση του τρόμου, μην ανησυχείς μαμά,
μια ζωή εξάρτησης σε ηρεμιστικά...
διαφημιστικά φυλλάδια του τρόμου,
μου βάλαν στην ψυχή φρίκη παραλόγου,
τη μορφή σου κρύβοντας, το μητρικό το Φως,
μάνα μου η Γη, πατήρ ο Ουρανός,
κι ας πάντα μακρινή η Ουτοπία ξέρω θα ‘ναι...
κάπως στη φαντασία μου έτσι τη θυμάμαι...

FIGHTING WITH THE DEMONS

[1st verse]
Dark routes, mortal contradictions,
dim prevarications of the shadows,
shattered leaves of the forests of ignorance,
chambers of illusions, damp walls
of guilt, muses, furies,
swansongs acceptances,
people are born, rot, die,
in rotten societies that breed embryos
in the thought implanting sick logic,
generations of Artane, Lexotanil.
In the cities of the dead the Devil dances with us,
total black canvas, burnt border,
limit of the thought, association, obstacle,
insightful answer, neutral time and space,
melting, burning, Shisha equals death…
in the streets the chemical catastrophe rules,
the threatening of the state, total suppression,
any authority is a harvester,
mutation, form, transformation, twist,
bitter poison drops from the snake’s
mouth of fire that unleashes hell,
macabre visions, cadaverous foresight,
broken limits define the depression,
the disorder is now permanent…

[2nd verse]
Pain… our every moment...
the point/the essence are gone…
the existence is totally wasted,
the worlds of every illusion are made of paper,
walls, decay, denial of breathing,
dark places, visions of hallucination,
damp graves, buried alive...
exploitation, fear, brutal blackmails…
Human perversion, salt in the wound,
oil in the fire, finger on the trigger…
The cause needs fighting, in the violence anti violence,
fight the police as long as you are alive…
The tranquility of the mind seems far away…
when I close my eyes I want to see the Liberty…
Utopia? Resting of the soul,
no more vigilance, no more tension…
extension of the fear, do not worry mom,
a lifetime of addiction in sedatives…
fliers of horror,
have put repugnance of the illogical in my soul,
hiding your form, the maternal Light,
my mother is the Earth, my father is the Sky,
and even though I know that Utopia will always be far away…
I remember it like that in my fantasy…